Gastvrijheid en onze 'sterrenstatus'

Goedemorgen allemaal,

Het is al weer een dikke week geleden dat ik iets van me liet horen. Tijd voor een nieuwe blog dus!

De vorige keer vertelde ik over alle nieuwe indrukken hier. Inmiddels kan ik wel zeggen dat we ons aardig thuis beginnen te voelen hier op Ambon. We leren Ambon-stad en de omgeving beter kennen, waardoor we makkelijker zelf naar winkels en andere plekken toe kunnen gaan. Ook leren we steeds meer Indonesische woordjes, wat erg handig is om hier een beetje te kunnen communiceren.

De mensen zijn enorm vriendelijk en gastvrij. We worden overal uitgenodig en zijn altijd welkom. We gaan naar een soort Bijbellezing bij een ouderling thuis in Kusu Kusu. Ook worden Tessa en ik uitgenodigd door een meisje uit het dorp (ze is van onze leeftijd en heeft Engels gestudeerd) voor een verjaardag bij haar thuis. Er wordt heerlijk eten geserveerd (nasi kuning met allerlei bijgerechten). Iedereen vinden het echt een soort eer dat er twee blanken in hun huis zijn.

Deze 'sterrenstatus' is wel iets waar Tessa en ik maar moeilijk aan kunnen wennen. Tijdens de verjaardag staat er een groep jongens in de deuropening te smoezen en te wijzen met mobiele telefoons. Uiteindelijk vragen ze aan een ander meisje dat we kennen of ze met ons op de foto mogen. Als Tessa en ik knikken, vormen ze een hele rij en willen ze om de beurt met ons op de foto. Een hele aparte gewaarwording.
Een ander voorbeeld van het feit dat mensen echt anders naar ons kijken, doet zich voor op straat in de stad. Tessa en ik staan op de stoep bij school te wachten. Iedereen die langs rijdt, kijkt uitgebreid, zwaait of roept iets. Hele gezinnen (man, vrouw, kinderen) zitten met z'n allen op één scooter. Op een gegeven moment rijdt zo'n scooter langs, keert midden op de weg en rijdt terug naar ons. Het kind (nog geen twee jaar) wordt van de scooter getild en richting ons geduwd. Ze kijkt eens op en barst in tranen uit (waarschijnlijk nog nooit zulke witte mensen gezien). Moeder pakt een tablet, vraagt: 'can I make photo?', maakt een foto, plant kind weer op de scooter en het geheel rijdt weer weg. Tessa en kijken elkaar heel verbaasd aan.. We nemen ons voor nooooit BN'er te worden in Nederland;)

Donderdag hebben we een drukke dag die al vroeg begint. De jeugd van Kusu Kusu heeft namelijk een 'outdoor' activiteit. We verzamelen om 05:30 uur en wandelen naar een mooi uitzichtspunt waar we de zon zien opkomen. Heel erg mooi! Op deze plek lezen we uit de bijbel, bidden we en doen we spelletjes. Hierna gaan we nog even naar huis, waar we ons al snel moeten klaar maken om weer weg te gaan. Het is namelijk Idul Adha, een islamitische feestdag die we in Nederland het offerfeest noemen. We zijn uitgenodigd bij een juf van school thuis om deze dag met haar te vieren. Als we bij haar aankomen vallen we meteen met onze neus in de boter.. Naast haar huis staat een grote moskee waar koeien en geiten ritueel geslacht worden. Het ziet er gruwelijk uit; de halsslagader wordt doorgesneden, waarna het beest langzaam doodbloedt. Overal liggen ingewanden en stukken vlees op de grond, er hangt een hele penetrante geur. Na het slachten gaan we bij de juf naar binnen. Ze serveert verschillende soorten gebak en even later ook rijst met kip. Heel apart om deze dag zo mee te maken!

Ik zal ook even terug komen op de vragen van Do, leuke reacties:)
Het landschap is een beetje jungle-achtig, echt overal in de bergen is bos. De temperatuur is hier hoog! We gaan net het seizoen van de droge moesson in, dit betekent dat het nog steeds een beetje warmer wordt. In de bergen, waar wij wonen, is het lekker. We zitten echt wel redelijk hoog en hier waait het wel wat. In de stad, aan de zee, is het overdag wel erg (vies) warm. Vaak blijven Tessa en ik daarom ook niet zo lang in de stad.
De mensen in ons gastgezin praten Nederlands met ons, dat is wel erg fijn. Ze helpen ons met van alles en nemen ons geregeld mee ergens naartoe. In de weekenden zijn we vrij. Hier in de buurt, op ongeveer 4 uur varen, liggen de Banda-eilanden. Dit schijnen prachtige bounty-eilanden te zijn. In het kader van 'nu we hier toch zijn' zijn Tessa en ik van plan om daar eens een lang weekend naartoe te gaan;)

Om af te sluiten nog even een 'dit maak je in Nederland niet mee'-verhaaltje. In huis hebben we kranen waar stromend (koud) water uit komt. Afgelopen week doe ik op een ochtend de kraan open, maar er komt geen water uit. Als ik dit in de keuken vertel, krijg ik te horen dat er een kokosnoot op de waterleiding is gevallen. We zullen het dus even een paar dagen zonder stromend water moeten doen.. Ach oké, ook prima:p

De komende dagen gaan we feest vieren (twee familieleden van ons gastgezin is jarig en ikzelf natuurlijk ook). In mijn volgende blog zal ik hier vast meer over gaan vertellen. Tot snel!

Liefs Lisanne