Verjaardag en meer...

Halo semua!

Het leven op Ambon wordt een beetje gewoner voor ons, wat maakt dat er wat minder blog-waardige dingen gebeuren. Maar, niet getreurd, de afgelopen twee weken hebben genoeg stof opgeleverd voor deze nieuwe blog!

Laat ik beginnen bij het begin, mijn verjaardag! Ik word zo ongeveer wakker gebeld door mijn ouders (die speciaal midden in de nacht de wekker hiervoor zetten). Verder krijg ik super veel leuke, lieve berichtjes uit Nederland, bedankt iedereen! Van Tessa krijg ik een hele lieve kaart en allemaal cadeautjes. Ik mag kiezen wat we gaan eten vandaag (spaghetti op z’n Indonesisch..) en ’s middags gaan Tessa en ik lekker zonnen in de tuin. Al met al een heerlijk relaxte verjaardag!

Afgelopen zondag worden we door familie van ons gastgezin meegenomen voor een eilandtour. Voor het eerst sinds ons verblijf op Ambon zien we de zee! We stoppen bij een hele rij kraampjes waar ‘rujak’ wordt gemaakt en verkocht. Rujak is een Indonesische lekkernij dat bestaat uit allemaal soorten fruit met een soort pittig pindasausje, best heel lekker. Ook gaan we langs de Mall, een groot winkelcentrum waar allerlei spullen (kleding, schoenen, sieraden, elektronica, voedingsmiddelen, etc.) worden verkocht. Op de terugweg drinken we heerlijk vers mangosap en eten we gefrituurde cassave. Heel erg leuk om zo wat meer van het eiland te zien (en te proeven!).

De jam karet ondervinden hier dagelijks aan den lijve. Zo staan we op een doordeweekse ochtend om 07:30 uur bij de weg te wachten op een angkot om naar school te gaan. Het gebeurt wel eens dat we wat langer moeten wachten, maar nu komt de angkot pas om 08:15 uur. We zijn een dik half uur later op school dan afgesproken, maar als we zeggen ‘no angkot’, snapt de juf het meteen. Ook is het helemaal niet raar dat je de angkot instapt om naar school te gaan en dat de angkotchauffeur zelf eerst even uitstapt om alle ramen te gaan wassen (tsja, dat moet natuurlijk ook gewoon gebeuren…).

Het hele eiland staat deze week in het teken van Pesparawi XI Nasional 2015. Dit is een groot jaarlijks evenement waarbij koren vanuit alle 34 provincies van Indonesië samen komen. Het is erg bijzonder dat het festival dit jaar op Ambon is, er zijn hiervoor speciaal 40 touringcars verscheept vanuit Jakarta naar Ambon. De Pesparawi duurt van 2 tot en met 12 oktober. Helaas kon de president niet aanwezig zijn op 2 oktober, waardoor de openingsceremonie maar gewoon een paar dagen is uitgesteld tot 6 oktober. Op school zijn deze week maar enkele juffen op school en ook veel leerlingen komen niet naar school. Wij hebben al onze afspraken maar gepland na 12 oktober, dan zal alles weer min of meer normaal zijn.

Tessa en ik hebben inmiddels meer duidelijkheid over onze verdere werkzaamheden hier. Volgende week gaan we naar de kinderafdeling van het ziekenhuis in Ambon-stad waar we een snoezelruimte gaan schilderen en inrichten. Daarnaast gaan we een aantal ernstig gehandicapte kinderen bezoeken om te kijken of wij dingen kunnen bedenken die hun levens iets comfortabeler kunnen maken. Er is voor deze kinderen geen enkele voorziening hier, waardoor de dagelijkse verzorging vaak erg ingewikkeld en zwaar is.
Op de school waar we tot nu toe bijna elke dag naar toe gaan, willen Tessa en ik onder andere gaan werken met een dagprogramma met behulp van pictogrammen. Er zijn een aantal kinderen die geregeld ‘ontsporen’ en wij denken dat een duidelijk, gestructureerd dagprogramma en heldere verwachtingen al erg kunnen helpen voor deze kinderen. Het plan is om, als we de leerkrachten op deze school een eind op weg hebben geholpen, ook nog naar andere scholen voor speciaal onderwijs te gaan. In november is het de bedoeling dat we een presentatie gaan geven op het departement van onderwijs op Ambon over het lesgeven aan en het omgaan met kinderen binnen het speciaal onderwijs. Verder staat er in november ook een ontmoeting met de Nederlandse ambassadeur in Indonesië gepland, dan komt hij naar Ambon.
Naast de bovenstaande activiteiten geven Tessa en ik nog steeds drie avonden in de week Engelse les. Over het algemeen zijn de kinderen erg enthousiast. Galgje met Engelse woorden vinden vooral de oudere kinderen helemaal geweldig, heel leuk is dat.

Zo meteen gaan Tessa en ik naar de ‘youth service’. Elke donderdagavond komen de jongeren van de kerk bij elkaar voor een soort dienst en wij zijn hier ook van harte welkom.
Tot de volgende blog dus maar weer!

Liefs Lisanne

Ohh p.s. ik faal gigantisch op het gebied van foto’s bij mijn blog.. het klopt dus dat er nergens iets te vinden is. Als ik terug ben in Nederland zijn alle belangstellenden uiteraard van harte welkom voor een avondvullende fotoshow;)