Zee-egels, succes en de ambassadeur!

Selamat pagi semua!

Mijn voornemen om elke week een blog te schrijven was iets te optimistisch merk ik.. We zijn druk bezig met alle activiteiten van onze Ambon-bucketlist en ook qua werk hebben we genoeg te doen.

In mijn vorige blog vertelde ik onder andere over de presentatie die we zouden gaan geven voor het departement van onderwijs. Wat ons betreft is het een succes. Er zijn meer dan 70 mensen en we krijgen positieve reacties. We leggen uit dat het belangrijk is zoveel mogelijk aandacht voor positief gedrag te hebben en om ongewenst gedrag te negeren. Daarnaast vertellen we vooral over het belang van structuur, duidelijkheid en voorspelbaarheid. Dit is iets waar op Ambon weinig aandacht aan wordt besteed. De lessen verlopen vaak chaotisch en het is (ook voor ons) geregeld de vraag wat er gaat gebeuren in de klas. Hopelijk dragen we met deze presentatie bij aan een stukje bewustwording bij leerkrachten.

Het weekend van 7 en 8 november gaan Tessa en ik op pad. Zaterdag gaan we op bezoek bij kennissen van de ouders van Tessa, zij laten een huis bouwen in een klein dorpje (Ema) op Ambon. Om in Ema te komen zijn we twee uur onderweg. We rijden een prachtige route, het ligt echt in de jungle in de bergen. We komen ongeveer rond lunchtijd aan en er staan grote borden papeda op ons te wachten, typisch Moluks eten (ons wordt verteld dat ze het ook wel ‘behangerslijm’ noemen, het is de moeite waard om een foto te googelen;)). Na de lunch worden we meegenomen voor een tocht door de jungle, heel erg mooi! We zien onder andere nootmuskaatbomen en bomen waaruit vocht wordt gehaald dat vervolgens gestookt wordt tot sopi (sterke drank).
Zondag nemen deze mensen ons mee voor een rondrit over het eiland. Ze hebben een auto met een chauffeur en een gids geregeld. Eerst rijden we naar het mooiste strand van Ambon, Liang beach. Het valt Tessa en mij een beetje tegen, maar toch is de zee heel lekker. Tijdens het zwemmen voel ik ineens een steek in mijn voet. Ik loop naar het strand en zie dat er een soort blauw puntje in mijn voet zit. Als onze gids ziet wat er aan de hand is, pakt hij meteen een groot zakmes uit zijn zak *slik*. Hij begint in een stuk hout te hakken, zegt dat ik moet gaan zitten en pakt mijn voet. Vervolgens slaat hij ongeveer 10 minuten heel hard op de onderkant van mijn voet. Hij legt uit dat ik ben gestoken door een zee-egel en dat hij er op deze manier voor zorgt dat hij stekeltje dat in mijn voet zit in hele kleine stukjes slaat. Hierdoor zal het niet gaan ontsteken. In het begin doet mijn voet erg veel pijn, maar na een tijdje slaan wordt dit minder en later heb ik er helemaal geen last meer van. Deze alternatieve manier zal dus toch wel helpen:p.
Na het strand gaan we naar Waai. Hier zwemmen hele grote alen (morenen). Ik mag in de vijver gaan staan om ze te aaien. Ze zijn erg zwaar en heel erg glad! De morenen krijgen rauwe eieren te eten, best apart. Op de weg terug naar huis rijden we langs heet water bronnen (echt heet! Het water komt uit een vulkaan) en eten we heerlijke rujak. De hele dag door vertelt de gids van alles over de Molukken. Leuk om zo ook wat toeristische dingen op Ambon te doen!

Op school zien we deze week heel mooi wat onze adviezen voor resultaat kunnen hebben. Eén van de jongens (hij lijkt een vorm van autisme te hebben, maar echte diagnoses worden hier vaak niet gesteld) vindt lezen vreselijk. Als zijn juf ook maar aan komt lopen met het leesboek, begint hij al te protesteren. Wij geven aan dat het voor deze jongen kan helpen als de juf heel duidelijk aan hem vertelt wat hij moet gaan doen, hoe lang hij dit moet doen, etc. (heel duidelijk structureren, zodat de les voor hem voorspelbaar wordt). Hierbij kan ze gebruik maken van de pictogrammen. Juf geeft aan dat ze dit wil proberen en gaat met de jongen aan de slag. Ze pakt het goed op. De jongen knikt geduldig bij de uitleg en gaat vervolgens zonder enig verzet lezen. De jongen en zijn juf zijn beide helemaal blij. Ook de volgende dag blijkt deze manier goed te werken. Juf heeft een stripboek van één van haar kinderen meegenomen naar school, dit boek vindt de jongen geweldig. Zelfs als hij in de klas moet vegen, houdt hij het boek in zijn hand. Het is leuk om te zien hoe hij straalt!

Een aantal blogs geleden vertelde ik al over de komst van de Nederlandse ambassadeur naar Ambon. Nou, deze week is het zo ver! Tessa en ik krijgen allebei een persoonlijke uitnodiging met het logo erop van ‘Kingdom of the Netherlands’ voor een diner op donderdag 12 november met de ambassadeur, Rob Swartbol. We kleden ons voor deze gelegenheid mooi aan (de dresscode is smart casual). We komen binnen in een grote zaal, waar allemaal mede-Nederlanders zijn. We geven de ambassadeur een hand en praten wat met andere gasten. De ambassadeur houdt een korte speech, waarna het buffet (met o.a. heerlijke aspergesoep, fruitsalade en zelfs Italiaanse pasta!) wordt geopend. Al met al is het best een officieel gebeuren, bijzonder om een keer mee te maken!

De dag na het diner (vandaag) komt de ambassadeur naar Kusu Kusu. Hij komt kijken naar een demonstratie van verschillende activiteiten die hier in het dorp zijn georganiseerd door LSM Cergas. Het veld waar de activiteiten plaatsvinden is mooi versierd met vlaggen en er zijn groepjes kinderen/jongeren die dansen, zingen en muziek maken. Ook voor de mensen hier in het dorp is het een bijzondere gebeurtenis, de komst van de ambassadeur.
Vanavond is er een muziektheatervoorstelling op Ambon van een Nederlandse groep, waar de ambassadeur naartoe zal gaan. Helaas is de voorstelling van vanavond uitverkocht, maar wij gaat het stuk morgen bekijken. We hebben met verschillende acteurs en met de regisseur van het stuk gesproken, dus wij zijn inmiddels erg benieuwd!

Ik geloof dat ik nog helemaal niet heb geschreven dat Tessa en ik tickets hebben geboekt om op 26 november (vroeg in de ochtend) van Ambon naar Lombok te vliegen! Een klein probleem zou kunnen zijn dat er vorige week op Lombok een vulkaan is uitgebarsten, waardoor het vliegveld op Lombok (voor zover wij weten) nog steeds is gesloten.. Hopelijk gaat dit voor 26 november gewoon weer open;)
Hoe dan ook zullen de komende 12 dagen voor ons vooral in het teken staan van afscheid nemen. Hier gaan we deze zondag (15 november) mee beginnen in de kerk hier in het dorp. We gaan met de kinderen van de Engelse lessen in Kusu Kusu drie liedjes zingen die we tijdens de lessen hebben geleerd. Dit wordt vast heel leuk.

Voor nu heb ik alweer veel te veel geschreven, dus ik laat het hierbij. Alvast een fijn weekend voor iedereen!

Liefs Lisanne